Allah biliyor, pek sevindim dershanelerin kapatılma kararına. Çok takdir ettim böyle bir cesur kararın alınmasını ve dirayetle uygulanmasını; kurtları bol olan böyle bir arenada.
Son bir iki on yıl içinde iyice çığrından çıkan, öğretimi ana kaidesinden uzaklaştırıp imparatorluklar oluşturan ve onları besleyen, insanları ona müptelâ kılan utanılası, garip bir durum oluştu.
Öyleki; dershaneye gitmeyen şans tanınmaz, ciddiye alınmazdı. Sonunda MEB taifesi, okul yönetimleri bile bu şuursuzluğun bir parçası olup lise son sınıfları bir kalemde silerek, uyduruk raporlarla "dershane tatili" ilan ettiler. Doktorlar fazla mesai yaptı naylon sağlık raporları için. Herkes gerçeğin içindeydi; kimi bilincinde değil kimisi vurdumduymazlıktan kimisi de kesesini doldurma telaşından göz yumdu bu mezbeleliğe, uzun yıllar.
11-12 yıllık bir öğretim serüveninin tomografisinin çekilmesi gereken bir sınava hazırlanmak için herkes ressamlık kursuna gidip en iyi tomografi, anatomi resmini çizmenin yolunu aramayı marifetten saymaya başladı. Oysa bu yolla elde edilecek resim sanal, o öğrencinin gerçek akademik tahlilini göstermeyen, elle çizilmiş, uyduruk bir resimden öte bir şey değildi. Hormonlu piliç gibi içi kof, marketin rafında göz dolduran ama lezzetten, sağlıklılıktan, tattan çok uzak bir mahlukat türetti, aday adı altında; elbirliği ile yaşatılan şuursuz, mesnetsiz, sonuç odaklı, ezberci, adını koyamadığım kokuşmuşluk.
Kapatma kararından sonra yaşananlar belli. Öyle derin imparatorluklar kurdu ki bu sistem, devletten beter. Kaldırılması da bir o kadar sancılı. Kalktı mı, hayır; daha çoğunluk duruyor, durdukları yerde.
Sevinmiştim; devlet durumun farkına vardı ve öğretim sistemini böylesi asalak organizmalar üretmeyecek şekilde islah ve yeniden organize edecek, devrim gibi öğretimin (ve eğitimin) niteliğinde iyileştirmeler olacak diye.
Şimdiyse bakıyorum; belediyeler ücretsiz üniversite hazırlık kursları açmada yarışıyor. Halk eğitim merkezleri ve sair kurs işletmeciliğine soyundu. Bu çözüm sadece uyuşturucu simsarlığının el değiştirmesini sağlayabilir ama sistemi islah edip adam akıllı, herkes için eşit ve yetkin bir öğretimi inşadan uzaklaştırır; uyuşturulmuş bir öğretim gençliği halen ortada kalır.
Belliki devlet, olması gerektiği gibi; başladığı ve bence de çok önemli ve elzem olan bir işte, çıkarılan tufanlara kapılıp sendeledi, amaçtan saptı. Toparlanmalı hem de hemen, şirazeyi düzeltmeli ve millet için bu reformu sağlamalı. Gerçek öğretim ve eğitim sunmalı nesillerine ve gerçek ölçüm metotları geliştirmeli. Hemen, şimdi!
Cem TURAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder