Ne güzel bir ifade, kitap çeşmesi: Kana kana al iç, susuzluğunu gider, der gibi. Kimileri kendileri için gerekli olmayan, ihtiyaç fazlası kitapları buraya bırakıyor. İlgi gösteren, "susayan" da alıp kana kana "içiyor".
Ne güzel bir iyilik şekli, ne güzel bir hayır biçimi. Hangisi daraca daha ağır bir iyilik olurdu acaba: Bir kişiye gerçekten bir bardak su vermek mi yoksa beynin haykırışlarına kulak kabartıp bilgice "susuzluğu" gidermek mi? Mezarlığa çeşme üstüne çeşme dikmek mi yoksa bir kitap çeşmesini uluorta insanların yoluna koyuvermek mi?
Ne yitirdiysek ellerimiz arasından düşürüp, üretilmiş, uzun süreli dezenformatik algı süreçleri sonunda yıkanan beynimiz dolayısı ile yitirmedik mi? Yıllarca gözümüzün önünde enerjik kovboy figürlü sigara markaları müptelalık için neler kazıdılar zihnimize. Daha yakın bir tarihe kadar bir içki markası değil miydi basketbol deyince, takımıyla ilk akla gelen? Halen değil mi "bizden birşey olmaz" deyip utanıp sıkılmadan onun bunun yaptıklarını "adam yapmış" diye pişkince tükettiren bilinçaltı tahribatlarımız...
Bırakın da biraz da bu çeşmeler beynimizi yıkasın. Başka hiçbir iş görmese de varlıklarıyla, görenlerin bilinçaltına "kitapsızlık susamışlıktır" mesajını bir güzel oturtsun. Böyle yıkamaya can kurban, değil mi?
Düşünüp akıl edenleri, tasarlayıp ortaya getirenleri, uygulayıp insanlarla buluşturanları yürekten kutluyorum.
Daha önce benzer bir uygulamayı, Boğaziçi Üniversite'sinde görmüş ve paylaşmıştım.
Bazı metro istasyonlarında da "okunmuş gazete" paylaşımı için standları görmekten son derece mutluyum, henüz boş olsalar da. İnanıyorum, zamanla dolacak. Kültür bir tohumun toprağa düşüşü gibi: Filizlenip kök salması biraz zaman, sabır ve gayreti gerektiriyor.
Dilerim üniversitelerden başlayarak, belediyeler, kamu ve özel sektör de "kamusal alan" dediğimiz her yerde bu beyin yıkama hareketine destek verir ve koydukları kitap çeşmeleri dolup boşalır.
Cem Turan
