ŞİİR: YA SÖZ TUT YA SİLECEĞİM

Herkes kökünü kazımak derdinde, önüne çıkan her illetin
Doktorlar ne meraklısı; uru alıp neşterle biçmenin

Eline silah alan, gözünü kan bürümüş; avda
Yahu dön bak; Mevla can bürümüş, kan tende.

Kanser şifa bulur mu onu bunu çıkarıp kesip biçmeyle
Bağışıklığı güçlü kıl, bir daha kusamaz irin; ne bir cüretle.

Gelmedi bir tek kul, dünyaya can almak için
Doktorun ehlinin de bıçağı son koz, şifa için

Demekki bir terslik var; boş kalmış hane-i gönüller
O yüzden doldurmuş onu kinle, insanlıktan nasipsizler

Kul bir masumda yaşamı ne zaman ki bitirir,
Denirki dünya ölür; Ya Rab her gün böyledir.

O halde kovmak gerek cehaleti akıldan
Süpüren ışık gerek; karanlığı kalplerden

Şoförlük gaza basmak değil ki hafife alma,
Liderlik de yatıp düşmek değil; daimi silahla

Zembilli'den yadigâr; hesabını sorar bile karınca
O halde eşref diye övülenin kim boğulur kanına.

Yunus dedi, nice yıl geçti: İlim, bilmektir önce kendini
Sen halen haddin bilmezsen, al başına çal bilimini.

Dağları mesken, çölleri yurt tutan akbabaya diyeceğim
Ya sözümü tut ya ben seni ellerimle sileceğim.

Cem TURAN