Hayat, başı ve sonu belirli bir yolculuktur ki ring seferi olmanın gereği, hiç durmayan bir otobüsle yapılır. Aradaki istasyonlarda karşılaşılanlara verilecek tepkiler, molalarda alınan yolluklardır, sonunda terazinin kefesine yüklenecek olan. Dilese de hiçbir insan bebek kalamayacağı gibi, yolculuğu bitmeden otobüsten de inemez şüphesiz. Denildiği gibi; ne bir an önce ne bir an sonradır, yolculuğun bitişi: Şaşmaz bir zaman çizelgesine göre olur otobüsün hareketi.
Ve tüm gaye; yolcunun ineceği yerde perona yanaştığında otobüs, bebeklik dönemi kadar dağılmamış, kirlenmemiş, eldekilerden de olmamış bir şekilde ve fakat yolculuğa devam edeceklere çam sakızı çoban armağanı, kendinden bir ikramda bulunarak, başı dik bir şekilde ayağını yere basabilmek; kendini huzurla toprağa bırakıvermektir, belki de.
Cem TURAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder